X.

X.

Sinds ik me meer bezig heb gehouden met de landelijke politieke situatie. Je weet wel, vanwege mijn sollicitatie naar een plek op de landelijke lijst. Kijk ik ook meer en vaker naar de reacties van kiezers op de landelijke politieke figuren. Ik beperk me over het algemeen tot de CDA ‘prominenten’ maar door door-te-klikken, verdwaal ik vaak ook in hele andere threads van X, LinkedIn, Instagram of Facebook. Ik wordt daar over het algemeen vaak heel verdrietig van en ben benieuwd hoe jullie dat ervaren.

Anoniem

Waar ik op LinkedIn gelukkig nog kan zien wie reageert onder de berichten van Henri Bontenbal, Derk Boswijk of voormalig partijleider Wopke Hoekstra, wordt het op Instagram en Facebook vaak al wat anoniemer. Het is niet altijd te herleiden wie nu achter de cryptische naam van de commentator zit. Maar verreweg het meest ellendig is de stemming op X. De-app-vroeger-bekend-als-Twitter, ofwel ‘DAVBAT’ (met een knipoog naar en dankzij Prince – ‘TAFKAP’).

Het merendeel van de discussiërende deelnemers heeft zich niet bekommerd om de naam die wordt gebruikt, noch van een profielfoto die iets prijsgeeft van wie er nu eigenlijk commentaar levert. Inmiddels was me wel duidelijk dat voordat X zich manifesteerde Twitter vooral een gemeenplaats voor politici, pers en toetsenbordvandalen was, maar nu ik er zelf steeds meer naar kijk zijn de discussies eigenlijk vaker waardeloos dan waardevol. En ik kan hier tientallen, nee honderden voorbeelden van geven en dan laat ik de dreigementen voor het gemak maar even liggen. Overigens ook vaak van accounts met een marginaal aantal volgers en regelmatig uitspraken vol met spel- en taalfouten.

Fatsoen

Vooral nu het CDA zich heeft gemeld met de waarden en normen discussie en inhoudelijke politiek, waarbij fatsoen een belangrijke rol speelt zijn de anonieme reageerders onverbiddelijk. Nu moeten we natuurlijk ook wel de hand in eigen boezem steken. Onze lijsttrekker heeft in het verleden ook niet in alle (van zijn talrijke) tweets volgens de allerhoogste normen gereageerd. Meestal als een ironische reactie op een voorgaand bericht en zeker niet als realiteit bedoeld. De context van zo’n bericht wordt ook vaak weggelaten.

Het weghalen daarvan door Bontenbal haalt wellicht niet de schoonheidsprijs omdat op het internet niets verloren gaat. Maar de reacties zijn nooit anoniem en nooit met een echt persoonlijke aanval. En ook nog eens van jaren geleden. Ik ben benieuwd wie zijn of haar tijdlijn ook nog eens naloopt of opschoont.

Verdriet

Het grootste verdriet is echter het totaal affakkelen van een persoon. Een rechtstreekse aanval met woorden die je echt diep raken. Het taalgebruik an sich is al vreselijk en de combinaties van woorden die voor zinnen moeten doorgaan zijn van een schrikbarend niveau.

Ook ik raakte deze week in ‘gesprek’ met een instagrammer. Moeilijk identificeerbaar en een tijdlijn vol boosheid. Toen ik trachtte te reageren werd de reactie al snel veroordelend en persoonlijk. Zonder nuance. Ik zie daarbij vaak onwaarheden in aannames en feitelijke fouten. Die weerleggen leidt tot nog meer ellende.

Hoe dan?

Ik vraag me af hoe we het tij kunnen keren. Ik zie en merk dat iedereen ergens bij wil horen graag dat zichtbaar maakt. Maar vaak ook drijft op boosheid. Een gemakkelijk te manifesteren en bruikbare emotie. Zoals partijen als FvD en BBB dat ook handig gebruiken om de kiezer aan zich te binden. Boos zijn op de huidige verantwoordelijken en daarom iets anders stemmen. Dat is te makkelijk.

Het is dus nodig de connectie weer te maken met die groep die nu onbereikbaar lijkt. Die alleen nog rancuneus en vol afkeer reageert. Hoe is dat gesprek te starten. Hoe is de emotie om te zetten in echt contact. Ik weet, vertrouwen komt te voet en gaat te paard, snap dat mensen het moeilijk hebben, maar constructief zijn is de oplossing. Niet elkaar blijven afbreken. Als je boos bent en geen vertrouwen meer hebt in lokale of landelijke politiek spreek me gerust (fatsoenlijk alsjeblieft) aan. Want ik zie dit ook binnen apeldoorn gebeuren als je bijvoorbeeld de reacties binnen de Stentor App leest.

Democratie is verantwoordelijkheid

Democratie kost dus tijd en verantwoordelijkheid. Van partijen én van de kiezer. Het is niet zo dat je op de persoon Omtzigt gaat stemmen (ook al weegt vertrouwen zwaar), maar kijk ook naar het programma dat voorligt. Beperk je niet tot de stemwijzer. Durf de standpunten door te nemen en te vergelijken met je eigen idealen. Kies dan wat het beste past. In het besef dat dat tijd kost, maar het bespaart een hoop teleurstelling. Ik garandeer het je.

X.

En dan kan ik toch weer besluiten met die X. Of een een kruisje. Want je hebt nog voldoende tijd om je voor te bereiden om een kruisje te zetten op 22 november. Bij de juiste persoon van de juiste lijst. En als je hulp nodig hebt? Ga gerust het (fatsoenlijke) gesprek aan. En dat mag natuurlijk digitaal.