Hoe voelt verlies?

Hoe voelt verlies?

Mijn eerste verkiezingen zitten er op. De Apeldoornse gemeenteraadsverkiezingen. En ze liepen wat anders af dan verwacht. In één nacht heb ik ervaren hoe verlies er uit kan zien. En vooral hoe dat voelt.

Natuurlijk wist ik wel dat er een kans was dat het CDA Apeldoorn in deze verkiezingen zou gaan verliezen. De perikelen binnen de partij waren regelmatig aanleiding voor onvrede. Maar ondanks dat meldde mijn onderbuik dat behoud, of één zetel verlies wel de uitkomst zou kunnen zijn. Wetende dat er ook in Apeldoorn meerdere nieuwe partijen zouden meedoen doe het speelveld kunnen doen verschuiven.

De verkiezingingsdag

Het vreemde was dat gedurende de hele dag ik een gevoel van euforie had. Vanaf 07.00 uur plaatste ik het eerste fimpje op de socials, stond bij het Station hier in de wijk en had het idee dat we alles gedaan hadden in de campagne om zichtbaar te zijn, dichtbij te zijn en de kiezers ‘in de stemming‘ te brengen.

Heel bijzonder is het om appjes te ontvangen met foto’s waarin mensen laten zien dat ze op je stemmen. In de avond stelde ik met een ander kandidaat-raadslid vast dat het voelt als een cadeautje en de dag als een verjaardag. Het aantal appjes en foto’s liep tijdens de dag op en daarmee ontstond de hoop dat er mogelijkheden zouden kunnen ontstaan. Niets bereidde mij voor op iets anders. Zeker ook omdat in de gesprekken op straat de kiezer me niet het idee gaf het CDA Apeldoorn volledig links te laten liggen.

De eerste uitslagen

Het meest confronterend is het moment dat je met alle partijen – behalve FvD – in het stadhuis aanwezig bent en de eerste uitslagen verschijnen. Je weet dat winst en verlies dicht naast elkaar staan in de verkiezingen. Maar als je dan jouw ‘balkje’ in de grafiek teruggebracht ziet worden naar minder dan de helft van wat het was… dan zakt de grond een beetje onder je voeten vandaan. Het contrast met de winnende partij naast ons vergroot dat gevoel. Van 5 naar 2 verwachte zetels. Een drama.

Je probeert direct uit te leggen waar dit verlies vandaan komt. Als is dat op dat moment nutteloos. Daarna hou je je vast aan het feit dat nog geen 80% is geteld en dat het nog wel naar 3 kan stijgen. In de rest van de avond blijkt dat ijdele hoop.

Samen verwerken

Als de tussenstand de eindstand lijkt te worden en de 2 zetels voor het CDA Apeldoorn de nieuwe realiteit gaan worden begint het samen verwerken. Met de lijsttrekker, met de fractie. Verdriet en teleurstelling. Gedeelde smart is halve smart zeggen ze wel eens. Hier voelde dit verlies en verdriet als smart in het kwadraat. Maar ook: “morgen bekijken we wat we gaan doen”. Het raakt me als ik zie, als ik weet, hoeveel werk we er met elkaar in hebben gestopt. Werk dat nu niet direct beloond wordt. Werk wat ongelooflijk veel energie heeft gekost. Een ontlading volgt vanzelfsprekend. Ergens. Verlies voel je. Van binnen.

Leegte

Vanmorgen word ik na een paar uurtjes slaap leeg wakker. Maar op mijn telefoon stromen de appjes en berichtjes binnen. Complimenten voor mijn campagne. Mijn inzet. Mijn zichtbaarheid. Hoe lief is dat! Iedereen leeft mee, doet mee, heeft gestemd. Heeft op mij gestemd. Daar ben ik zo dankbaar voor.

Die leegte van het verlies vult zich dus snel op. Met mooie andere gedachten. Waar leegte is, is dus ook ruimte. En die ruimte ga ik benutten. Vanaf vandaag. In de komende jaren. Dichterbij dan ooit. Transparanter, benaderbaar en met realistische doelen en beloften. Ik blijf dit doen. Voor Apeldoorn, voor het CDA en omdat ik het ook prachtig vind om die bijdrage te kunnen leveren.

Bedankt voor alles

Aan iedereen die de moeite nam om te stemmen, op mij te stemmen. Bedankt. Ik herinner me alle namen. Alle foto’s. Ik blijf jullie laten zien waar ik mee bezig ben. Ik hoop weer op jullie te mogen rekenen bij de volgende. En de partijen die proefden van winnen? Gefeliciteerd! Laat de inwoners van Apeldoorn op jullie kunnen rekenen. Kom de beloftes na. Ik blijf dichtbij.

Alle stemmers. Nogmaals: BEDANKT!