Val, vlucht of vrijheid?

Val, vlucht of vrijheid?

Ik zal inmiddels wel bijna één van de laatsten zijn die nog iets schrijft over de val van het kabinet. Het is immers al bijna een week geleden! In de nieuwsmedia ‘oud nieuws’ in de politiek is iedereen nog niet bekomen van de schrik en blijft de reeks vertrekkende politici maar toenemen. Ook Sigrid Kaag is de huidige manier van werken zat en gooit de handdoek in de ring. Niet vanwege het werk, maar vanwege maatschappelijke dreiging. Door de (niet)kiezers dus… Het is vreselijk om dat als reden aan te moeten voeren.

Val

De val van afgelopen vrijdag is niet zomaar een val van het kabinet. Het speelveld aan crises (corona, toeslagen, Gronings gas, energie, wonen en asiel) heeft uiteindelijk geleid tot een soort apocalyptisch einde van een tijdperk waarbij het vertrek van premier Mark Rutte, zijn val, een nieuw tijdperk lijkt in te leiden. Daarmee is dus niet alleen het kabinet gevallen, maar is de democratie historisch veranderd. Na 13 jaar de langstzittende premier te zien vertrekken doet iets met de nationale en internationale status van ons land. We zijn daarbij dus ook een beetje met z’n allen gevallen. En de anderen die vervolgens er ook ‘de brui’ aan gaven volgden elkaar in rap tempo op. Binnen het CDA stoppen Wopke Hoekstra, Hugo de Jonge en Pieter Heerma.

De val was ook de val van het CDA. Vanzelfsprekend is iedereen zich bewust van een mogelijke decimering van de partij bij nieuwe verkiezingen. Wellicht ook een reden om deze zo ver mogelijk van ons af te houden. Maar ik geloof in autonome kracht. Dat je ook door dit dal heen moet gaan. Ook kleine groepen of zelfs solistische voorbeelden van volksvertegenwoordigers in de kamer kunnen grote bewegingen creëren. Dus ook een klein CDA. Dat gaan we bewijzen!

Vlucht

Het moment van deze kabinetscrisis en val kent ook enkele vormen van vluchten. Renske Leiten (SP) vluchtte uit het giftige Den Haag, Sigrid Kaag (D66) vluchtte vanwege de veiligheid van haar gezin. Beide redenen zouden eigenlijk niet moeten bestaan in een ideale democratie. Ik begrijp de woede ook wel al moeten we ons ook realiseren dat de grootste groep Nederlanders geen dagelijks werk maakt van het bedreigen van volksvertegenwoordigers.

Vlucht is wellicht ook een te groot woord voor een charmante exit. Immers, als de langstzittende premier kan opstappen, dan is ook de weg vrijgemaakt voor anderen. Gebruik makend van het moment. Misschien voor een enkeling de beste keuze. Ik ben benieuwd wat Pieter Omtzigt gaat doen. Vallen, vluchten of toch bevrijd zijn.

Vrijheid

Het gevoel wat me echter het meest treft is het gevoel van vrijheid. Vrijheid voor Nederland om de democratie te hervormen. Vrijheid voor nieuwe partijleiders als Dilan Yeşilgöz-Zegerius en Rob Jetten. En ook voor het CDA wordt een nieuwe lijsttrekker gezocht. Met een nieuwe generatie Tweede Kamerleden, met de kans om het verhaal opnieuw voor het voetlicht te brengen.

Immers mijn gevoel van vrijheid komt ook voort uit de overtuiging dat het CDA verhaal het beste verhaal voor heel Nederland is op dit moment. Dat voer ik lokaal uit en dat werpt vruchten af. Samen met mijn fractiecollega’s.

Nu op naar de campagne. Die altijd komt, na de val.